De afgelopen week heb ik met interesse een interview gelezen met de voormalige arts en filosoof Marli Huijer. Zij uitte enige kritiek op het beleid van onze regering en de politiek, die onvoldoende duidelijk maken wat het doel van de genomen maatregelen is, van de zogenoemde intelligente Lock down.
Is het afvlakken van de curve van de coronabesmettingen ons gezamenlijke doel? Maar blijkt niet iedere keer weer dat de geleverde cijfers multi-interpretabel zijn, omdat die vooral gericht zijn op het aantal bezette IC-bedden en of we de grens van 1400 bedden niet te ver overschrijden? Ook de cijfers over het aantal mensen dat aan corona is overleden, is beperkt te noemen. Het Centraal Bureau voor Statistieken geeft ook veel grotere aantallen op. Want niet iedereen die ziek is en overlijdt, is op Corona getest. Het aantal testen is daarvoor gewoon onvoldoende. Dus met welk doel voor ogen meten we wat? Rutte zelf bevestigt dat min of meer als hij opmerkt, dat hij met 50% van de informatiebeleid moet maken.
Marli vindt dat we ook zorgvuldiger en op een andere manier moeten omgaan met het inperken van onze vrijheden. Er wordt over deze maatregelen geen debat gevoerd. Eerder lijken de maatregelen vooral door angst te worden ingegeven. Zij pleit daarom voor meer creatieve oplossingen om de gewenste afstand te blijven bewaren en vraagt om enige terughoudendheid bij het nemen van insluitings- en surveillancemaatregelen.
Met het voorgaande voor ogen, vroeg ik me af of er voor het onderwijs niet een slimmere maatregel mogelijk is.
Met het voorgaande voor ogen, vroeg ik me af of er voor het onderwijs niet een slimmere maatregel mogelijk is. We weten allemaal dat het sluiten van de scholen een min of meer afgedwongen maatregel is, die aanvankelijk niet in het pakket was opgenomen. Kinderen zouden immers het Coronavirus niet overdragen en er nauwelijks besmettelijk voor zijn. Daar komt bij dat deze maatregel het thuiswerken van de ouders aardig in de weg zit en onze economie nog verder schaadt. Daarnaast maakt het onderwijs zich zorgen om de groep leerlingen, die buiten het beeld van de school terecht is gekomen. Het lijkt erop dat deze maatregel de tweedeling in de maatschappij bevordert.
Daarom een intelligenter oplossing: We kunnen een schema opstellen waarin kinderen om en om een dag naar school komen. Hierdoor kan de anderhalve meter afstand op school worden bewaard, heeft de school weer zicht op de onderwijs vorderingen van de leerlingen en hebben ouders een dag om thuis te kunnen werken. Bovendien komt de groep kinderen, waarop het onderwijs het zicht heeft verloren, weer in beeld.
Mogelijk is voor het werk op afzienbare termijn een soortgelijke oplossing mogelijk. Zo kun je je collega’s weer gaan ontmoeten en samenwerken. Ik zag al een herinrichting van een kantoortuin, waarin minder mensen een werkplek hebben en de anderhalve meter bewaard kan worden.
Je ziet onze Lock down kan nog intelligenter dan die al is.
Een ander punt dat Marli maakt, is de terughoudendheid bij insluitings- en surveillancemaatregelen. Hoewel ze geen maatregelen noemt, zou de voorgenomen app hieronder kunnen vallen. Zeker als die onze privacy schaadt en er vooraf geen duidelijk controleerbaar doel wordt gesteld om de maatregel in te voeren. Het verder willen beheersen van ons leven dat al grotendeels op slot zit, lijkt de boventoon te voeren. Neem ook het te hoge boete bedrag dat niet in verhouding staat met de intentie van de intelligente Lock down. Die is er toch op gericht dat iedereen de noodzaak van de maatregel inziet en er vrijwillig aan meewerkt? Welbeschouwd gebeurt dat ook, op enkele onbezonnen momenten na waar er te veel mensen tegelijk bedenken om het strand te bezoeken. Of jongeren, die vanuit hun beleving en risico anders tegen de Coronabesmetting aankijken. Maar mogelijk kan voor hen meer maatwerk geleverd worden?
Werkers in de zorg mochten willen dat ze allemaal zo goed tegen het virus beschermd zijn als motorrijders in hun pak.
De te hoge boetes zijn daarmee eerder te zien als een doel om een toon van ontmoediging te zetten en te laten zien dat het menens is met de Coronamaatregelen. Een gevoel van vrijheid is in een dergelijke sfeer funest voor het gemoed en bevordert het vrijheidsgevoel bij de bevolking.
Om die reden werd het motorrijden abrupt en zonder enige aarzeling de kop ingedrukt. Want laten we eerlijk zijn: met een lerenpak en laarzen aan, een helm op met het vizier dicht, kun je nauwelijks een gevaar vormen voor anderen om het virus over te dragen. Werkers in de zorg mochten willen dat ze allemaal zo goed tegen het virus beschermd zijn als motorrijders in hun pak. Het enige gevaar schuilt in de pauze van motorrijders, wanneer ze samenscholen met de helm af en de rits van hun pak open doen. Als dat onze zorg zou zijn, moeten we er toch in kunnen slagen hen anderhalve meter afstand te laten houden?
Onze weerzin en het verbod kan dus alleen gebaseerd zijn op de kinnesinne van waarom zij wel die vrijheid hebben om rond te rijden en wij niet? Ordinaire jaloezie dus! Of niet willen hebben dat er bij een groep mensen het gevaarlijke vrijheidsgevoel ontstaat met mogelijke besmetting naar andere groepen.
Een goede leer om mee te nemen, als we het voorgaande gaan oppakken om onze intelligente Lock down nog intelligenter en leefbaarder te maken voor het gehele Nederlandse volk.
Gerard Kulker
Voorzitter
